MIKOŁAJE W SZPITALU
W minioną sobotę, 6 grudnia, w czarnkowskim szpitalu pojawili się nietypowi goście. Dwaj starsi panowie z siwymi brodami, w czerwonych kubrakach i czapkach o tym samym kolorze. Na plecach dźwigali wielkie worki z prezentami, a swoje przybycie obwieszczali pięknie brzmiącymi dzwonkami.
Weszli do izby przyjęć rozdając personelowi życzliwe uśmiechy, a napotkanym dzieciom słodycze i pluszowe przytulanki. Prowadzeni przez sołtysa Kuźnicy Czarnkowskiej Władysława Piątka skierowali się ku windzie i wjechali nią na oddział dziecięcy. Tam, ku uciesze chorych dzieci, rozpoczęli rozdawanie przyniesionych prezentów. Tylko jeden malutki pacjent wydał się zaskoczony widokiem niecodziennych gości reagując krótkim, ale donośnym płaczem. Pozostałe dzieci z uśmiechem przyjmowały słodkie łakocie i miłe pluszaki, nie okazując najmniejszego strachu ani niepokoju. Jeszcze tylko kilka pamiątkowych zdjęć i mili goście udali się w kierunku wyjścia. Tłumaczyli, że czas ich goni, bo muszą odwiedzić jeszcze wszystkie dzieci w Kuźnicy Czarnkowskiej. W drodze powrotnej obdarowali również słodyczami kilka osób z personelu szpitala, zrobili sobie pamiątkowe zdjęcie z ratownikami pogotowia oraz obsługą izby przyjęć i zniknęli za wyjściowymi drzwiami. Zapyta ktoś co to byli za ludzie i skąd się wzięli w czarnkowskim szpitalu? Otóż św. Mikołaje pojawiają się co roku, 6 grudnia, w Kuźnicy Czarnkowskiej. Odwiedzają dzieci w przedszkolu, szkole i domach prywatnych, rozdając słodkie upominki. Co roku, dzięki coraz liczniejszym sponsorom, akcja zatacza coraz szersze kręgi. Zaczęło się od sołtysa i Rady Sołeckiej. Później dołączyli sołtysi sąsiednich wsi, radni gminni oraz wiele osób prywatnych, które nie szczędziły grosza, aby sprawić radość najmłodszym. W tym roku akcję wsparł Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej przy czarnkowskiej gminie i w ten sposób Mikołaje z Kuźnicy Czarnkowskiej mogli poszerzyć swą działalność o czarnkowski szpital. To piękna inicjatywa i doskonały pomysł, godny naśladownictwa. A najpiękniejsze w tej akcji jest to, że nikt z darczyńców nie chce żadnej laurki ani uwiecznienia swego imienia na pięknej tabliczce. Chcą bezimiennie rozdawać dzieciom radość.
Marek Ambicki
Fot.
Marek Ambicki
